రామాయణం

విశ్వామిత్రవచః శ్రుత్వా కథాంతే రఘునందనః
ఉవాచ పరమప్రీతో మునిం దీప్తమివానలం
శ్రోతుమిచ్ఛామి భద్రం తే విస్తరేణ కథామిమాం
పూర్వకో మే కథం బ్రహ్మన్ యజ్ఞం వై సముపాహరత్

 

విశ్వామిత్రుడు కథ చెబుతుంటే రఘురాముడు సంతోషంతో ఉప్పొంగిపోయాడు .అగ్నిదేవునిలా వెలిగిపోతున్న విశ్వామిత్రునితో ” బ్రహ్మన్! నా పూర్వీకుడైన సగర మహారాజు యాగాన్ని ఏవిధంగా చేసాడో తెలుసుకోవాలని నాకు కోరికగా ఉంది ” అని సవినయంగా విన్నవించుకున్నాడు .

పసిపిల్లవాని మనస్తత్వం రఘురామునిది . కథలు చెబుతుంటే వినాలని ఏ పిల్లవాడికి ఉండదు . వాల్మీకి మహర్షి చిన్నపిల్లవానిలా ఆలోచించే రామయ్య మనస్తత్వాన్ని మన కనుల ముందర ప్రత్యక్షం చేయిస్తున్నాడు .కథ వింటున్నకొద్దీ   ఇంకా  ఇంకా కావాలనిపించని బాలకుడుంటాడా ?

విశ్వామిత్రుడు రామునికి కథ చెబుతూ ముచ్చటగా పలికిన పలుకులు విశ్వనాథ సత్యనారాయణ గారి పద్యంలో
చిన్న కథ జెప్పి నీకు నీ చేత నొక్క
యే మహాకార్యమేను జేయింతు నింత
యల్ప సంతోషివేమి రామాయటంచు
నవ్వె ఋషి , యెల్ల ఋషులును నవ్వినారు

 

 

రామాయణం

తతః కాలేన మహతా మతిః సమభిజాయత
సగరస్య నరశ్రేష్ఠ యజేయమితి నిశ్చితా

స కృత్వా నిశ్చయం రామ సోపాధ్యాయగణస్తదా
యజ్ఞకర్మణి వేదజ్ఞో యష్టుం సముపచక్రమే

 

అంశుమంతుని అందరూ అభిమానించేవారు . ఇది ఈ విధంగా ఉండగా సగర చక్రవర్తికి ఏదైనా యజ్ఞం చేయాలనే కోరిక కలిగింది . రాజు తలుచుకుంటే దెబ్బలకు కొదవా ! ఆలోచన రావడమే ఆలస్యం . సగర మహారాజు వేదజ్ఞులను పిలిచి యాగం చేయడానికి పూనుకున్నాడు .

దీనితో ముప్పది యెనిమిది సర్గలకు వ్యాఖ్యానం రాసే అదృష్టం నాకు లభించింది .